Psikanalitik kuramın teorisi olan egonun savunma mekanizmaları, birçok kez test edilmiş ve normal gelişim, adaptasyon ve psikopatoloji konularında önemli bilgiler sağlamıştır. Vaillant, Cramer ve bu konuda çalışan diğer araştırmacılar, savunma mekanizmalarının gelişmiş olanından (mature) gelişmemiş olanına (immature) doğru sırayla giden hiyerarşisi hakkında deneysel kanıtlar sağlamışlardır. Gelişmemiş savunmalar ( ilkel: primitive, inkâr: denial, yansıtma: projection…) gelişimin ilk zamanlarında daha çok kullanılır. Ayrıca, gelişmiş savunmalara ( yüceltme: sublimatoin, bastırma: suppression…) göre daha az bilişsel değerlendirme gerektirir. Eğer yetişkinlerde sık olarak gelişmemiş savunmalar görülürse, bu bir patolojidir, buna ilkel (primitive) savunmalar denir.
Normal olan zihinsel ve duygusal gelişim; çocukluk, ergenlik ve geç ergenlik olarak devam eder ve gelişmiş, kompleks ve uyumsal (adaptive) savunmalar kullanılır. Örneğin; Vaillant’ın (1977) hiyerarşisine göre; savunma mekanizmaları sırayla gelişmiş, nörotik, gelişmemiş ve psikotik savunmalar olarak dörde ayrılır. Normal gelişim gösteren yetişkinler, bazı nörotik ve bazı gelişmemiş savunmaları kullanırlar, fakat daha çok gelişmiş savunmaları kullanırlar. Kişilik bozukluğu olan hastalar ise genelde gelişmemiş ve nörotik savunmaları, nadiren gelişmiş savunmaları kullanırlar.
Anna Freud da savunma mekanizmalarını, ontogenetik yaklaşımla incelemiştir. Bu yaklaşıma göre, gelişimin her döneminde bütün savunma mekanizmaları vardır. Fakat çevresel deneyimler ve egonun gelişimiyle belirli periyotlarda belirli savunma mekanizmaları kullanılır. Gelişimin erken dönemlerinde, gelişmemiş ya da ilkel savunma mekanizmaları; gelişimin geç dönemlerinde ise gelişmiş savunma mekanizmaları kullanılır.
Cramer, TAT ( The Thematic Apperception Test; Murray, 1943) kodlama sistemi geliştirmiş ve üç çeşit savunma mekanizmasının gelişimsel dönemlere göre kullanımını test etmiştir. İnkâr (denial), yansıtma (projection) ve özdeşleşme (identification) kullanımını test etmek için 5 yaş, 9 yaş, 14 yaş ve 16 yaş olmak üzere katılımcıları dört gruba ayırmıştır. Araştırmanın sonucu, gelişimsel dönemlere göre savunma mekanizmalarının kullanımı hakkındaki çalışmaları desteklemiştir. Çünkü 5 yaş grubu inkârı, 9 ve 14 yaş grubu yansıtmayı, 16 yaş grubu ise özdeşleşmeyi daha çok kullanmıştır.
Bu araştırmanın amacı ise Cramer’in bulgularını tekrar uygulamak ve geliştirmektir. Katılımcılar; 2., 5., 8., 11. ve üniversite 1.sınıf olmak üzere beş gruba ayrılmıştır. Cramer’in kullandığı TAT kodlama sistemine göre inkâr, yansıtma ve özdeşleşmenin kullanımı test edilmiştir. Araştırmanın sonucuna göre gelişmemiş olan inkâr ve yansıtma savunma mekanizmaları 2., 5. ve 8. sınıflarda daha çok kullanılmakta, gelişmiş olan özdeşleşme savunma mekanizması ise 11. sınıf ve üniversite 1. sınıflarda daha çok kullanılmaktadır. Araştırmanın sonucu, Cramer ve Anna Freud’un hipotezlerini destekler nitelikte çıkmıştır.
Porcerelli, J.H., Thomas, S., Hibbard, S. & Cogan, R., Defense Mechanism Development in Children, Adolescents, and Late Adolescents, Journal of Personality Assessment, 71 (3), 411-420
Makaleyi İngilizce'den tercüme eden ve özetleyen: Esra Baştürk
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder