Kişisel yapı psikolojisi önceden küçük bir grup klinik psikologlar tarafından uygulanmaya başlamış, şimdilerde ise endüstriyel-örgütsel psikologlar, işletme gelişim uzmanları ve mesleki danışmanlar tarafından uygulanmaktadır.
Kişilik kuramcısı ve psikoterapide bilişsel yaklaşımın öncüsü kabul edilen George Kelly 6 Mart 1967 tarihinde öldü. Kansas ve Ohio’da klinik servislerde de çalışan Kelly, birkaç kuşak boyunca klinisyen ve doktora adayı öğrencilere ders vermiştir. 1951-1953 yılları arasında Amerikan Profesyonel Psikologları İnceleme Kurulu (American Board of Examiners for Professional Psychologists) ‘na başkanlık yapan Kelly Gaziler için Özel Danışma Grubu Yönetimi (Special Advisory Group for the Veterans Administration) ve Ruh Sağlığı ve Ulusal Sağlık Enstitüsü Ulusal Enstitü Eğitim Komitesi (Training Committee of the National Institute for Mental Health and National Institutes of Health ) üyesi olarak bu organizasyonların gelişmesine ve değişmesine katkıda bulunmuştur.
Kelly’nin başlıca yayını Kişisel Yapılar Kuramı olup 1955’de basılmıştır ve bu insanların varsayımsal olarak tecrübeleri için içsel temsilleri nasıl geliştirdikleri ve karşılaştıkları olaylar karşısında birincil veri klinisyenlerin olması temeline dayanmaktadır.
Araştırmaya çabalamak, eklemek bu temsilleri korumanın yolları-Kelly’nin terminolojisinde onların yapıları, bilim adamlarının dediği gibi teorileri geliştirmeye benzer yollardır. Bu sistemde bireyler davranışı başlatmak, rehberlik etmek ve ıslah etmek zorundadır. Ancak o zaman etkili bir model olur. Kelly terapistin rolünü bu modelin öngörülebilir yararlılığına dayanarak, bireyin deneyimlediği durumlar yaratıp değişik yollarla tanımladı.
Kelly’ ye göre, bir insanın ne dediğini dinlemek, onun itibari değerini almak ve kendi iyiliği için içeriğe dikkat etmek, altında yatan anlam için sembol olarak epeyce önemlidir. O hastalarının kendileri hakkında yaptığı dolaylı ifadelere değer verdi. Kelly yapıları bireylerin öğeler arasında yaptığı bipolar ayrımlar olarak gördü. Yani, örneğin, “destekleyici” yapısına dayanarak eğer birey “baba” kelimesini tanımlarsa repertuar tekniği babanın destekleyici olmadığıyla ilgili kesin açıklama gerektirir demektedir.
Sonuç olarak, Kelly’nin teorisi insanı tam olarak anlamaktan çok açıklamak üzerinde durmaktadır.
Makaleyi İngilizce'den tercüme eden ve özetleyen: Merve NAC
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder