Neal Miller and John Holmes bu çalışmayı davranışsal ve fizyolojik teknikler kullanarak, toksin ve onun mümkün yan etkilerine direnç gösterme ve duyarsızlaşmayı görmek için yapmışlardır. Çalışmada 90-120 günlük 300 gr veya üzeri fareler kullanılmıştır. Fareler sıcaklığı kontrol edilen bireysel kafeslerde Purina laboratuar yemeği verilip, musluk suyu içirilerek beslenmişlerdir. Su girişleri 30 dakikada ölçüldü, yemek girişleri 24 saatte bir ölçüldü, vücut ısıları ise termometreler 3–5 dakika bırakılıp daha sonra okunarak ölçüldü. Hayvanlar iki kolu olan metal bir kutuda test edildi. Kollardan biri çalışmıyor, diğer kol ise su girişi ölçülen grupta su, yemek girişi ölçülen grupta yemek veriyordu. Hayvanlar düzensiz aralıklarla ödül veren bu butona basma tepkisini öğrendiler. Araştırmada 0.75 mg endotoksinin enjekte edilmesi ilk başta su girişini etkilemedi. Daha sonra hayvanlar normal su girişinden hemen sonra test edildi. Toksinin etkisi iki farklı metotla çalışıldı. Birinci çalışmada altı fareye normal su içme periyotlarından önce 0.75 mg toksin enjekte edildi. İki saatte su girişinde maksimum azalma görüldü. Bu su girişi kontrol günlerinden anlamlı bir şekilde farklı çıktı. Diğer grupta enjeksiyondan 24-48 saat sonra yemek girişi ölçüldü. İki gün arasında belirgin bir düşüş oldu. Bu hayvanların suya ulaşmaları mümkün iken toksinden sonra sıvı alımında bir azalma görüldü ve susamış hayvanların yemek istemediği görüldü.
Araştırmada görüldü ki; hayvanlar toksinden etkileniyorlar ve kafeslerinde yerde yatıp, tetikte duruyorlar ve kendiliğinden hareket ediyorlar. Suyun ilk verilişinde su şişesine yöneliyorlar ve içiyorlar. Su şişeleri toplandığında gürültü çıkarıyorlar fakat ısırmıyorlar. Bir farenin tesadüfen 24–48 saat su içmediği ve hala hayatta olduğu görüldü. Bazen ise hayvanların enjeksiyondan sonra su girişinde değişiklik olmadığı görüldü. Bu çalışmada
ayrıca 15 farenin aralıklı yemek ve su ödülü için düzenli bir şekilde düzeneğin içindeki kola basmaları denendi. Farelerin her gün aynı sıklıkla kola bastıkları görüldü, sonra farelere tuz ya da 0.75 mg toksin enjekte edilerek bakıldı. Bu enjeksiyonun, farelerin kola basma sıklığında bir değişikliğe neden olmadığı görüldü. Enjeksiyondan 30–40 dakika sonra üç fare tekrar test edildi ve yine aynı şekilde kola basma sıklıklarında bir değişikliğin olmadığı görüldü fakat bir diğer farede tamamen durmasa da kola basma sıklığında bir düşüş gözlemlendi.
Araştırmanın sonucunda Albino farelerinin yemek ve su girişi be vücut sıcaklıkları konusunda toksinden etkilendikleri görüldü. Toksin enjekte edildikten sonra yemek ve su girişi ayrıca vücut ısılarında bir düşüş görüldü. Araştırmanın davranışsal test bölümünde ise yemek ve su ödüllü düzeneğin içindeki kola basma davranışının toksin enjekte edildikten 30–40 dakika sonra etkili olabildiği görüldü.
Makaleyi özetleyen: Aslı Karamuk
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder