Lilypie Trying to Conceive Event tickers

15 Aralık 2010 Çarşamba

Makale Özeti: Kronik Bel Ağrısı ile Başa Çıkmanın Kişisel Yapıları: Başa Çıkma Gerekli Bir Kötülük mü?

Başa çıkma yöntemi, kronik acıyı anlamak için önemli bir klinik ve araştırma konusudur. Başa çıkma yöntemine bakmak için “kişinin yaşamı ve dünya ile ilgili yollarını bir çerçeve içinde anlamak” gerekir. Başlama noktası, Kişisel Yapılar Psikolojisi’dir.
Kişisel Yapılar Psikolojisi’ne göre, insanlar kendi dünyalarını çevrelerindeki öngörebildikleri davranışların yapılarını şekillendirerek yorumlarlar. Buna göre; insanların kendi yapılar sistemine göre “başa çıkma” yöntemini nasıl kullanacakları, bu makalenin ortaya çıkış amacı olmuştur. Kronik bir ağrısı olup da tedavi olmayan kişiler, repertuar çizelgesi tekniğinin yardımıyla incelenmiştir. Bel ağrısı olan 19 gönüllü, verilen benlik ve hastalıkla alakalı rolleri repertuar çizelgesi tekniğinde doldurmuştur.
Repertuar çizelgesi tekniğinde 3 ana yapı vardır: benlik, ideal benlik, sosyal benlik. Yapılar; özgünlük, başa çıkan biri olmanın sınırları, ustalık, aktif stoacılık, neşe, kabul edilebilir sosyal etkileşimler ve görünüşün üzerinde durup, bunları ortaya çıkarmıştır. Katılımcılara 8 maddeden oluşan repertuar çizelgesini verip, doldurmalarını istemişlerdir. Bu maddeler şu şekildedir: 1. Benim gibi (BENLİK), 2. Olmak istediğim gibi (İDEAL BENLİK), 3. Diğerlerinin beni gördüğü gibi (DİĞER), 4. Fiziksel olarak hasta biri gibi (HASTALIK), 5. Hipokondriyak gibi (HYP), 6. Kronik acı çekenler gibi (ACI), 7. Geçersiz gibi (INV), ve 8. Başa çıkan gibi (BAŞA ÇIKAN).
Sonuçlara göre, katılımcılar kendilerini 3 ana başlıkta topladılar: Acı çeken, geçersiz ve hipokondriyak. Kronik bel ağrısı olanların başa çıkma yöntemini, gerekli bir kötülük olarak gördüğü ortaya çıktı.
Bulgular “başa çıkma” ile ilgili bir kararsızlık olduğunu gösteriyor. Örneğin, hastalıkla ilgili maddelerde “Başa çıkan” rolü tercih edilirken, hipokondriyak maddesinde “ideal” rolü en yakın unsur değildir. Ortalama olarak, “ideal” rolü ile “diğer” rolü birbirine en yakındır. Bu da gösteriyor ki; katılımcılar tarafından geliştirilen sosyal rolleri, onların başa çıkma yapımlarından daha çok ideal role yakındır.


Referans:
Large, R., Strong, J. (1997). The personal constructs of coping with chronic low back pain: is coping a necessary evil? Pain 73, 245–252.


Makaleyi özetleyen: Merve Naç

Hiç yorum yok: